Vorige week vond het tweejaarlijkse wereldzeegrascongres (#ISBW12) plaats in het prachtige Nant Gwthreyn in Wales. Zeegrasonderzoekers vanuit de hele wereld deelden hier hun kennis en ervaring over zeegras door middel van presentaties, workshops en een veldexcursie naar het nabije groot zeegrasveld. Dit bijzondere veld strekte zich uit van het litoraal tot in het sublitoraal en herbergt ondermeer twee soorten zeepaardjes! Een mooi voorbeeld voor de Nederlandse Waddenzee dus.

Ook de Nederlandse zeegrasonderzoekers waren goed vertegenwoordigd en er is o.a. veel informatie uitgewisseld over de fijne kneepjes van het zeegrasherstel in verschillende landen. Een leerzame ervaring dus!

Deze week vragen wetenschappers wereldwijd om aandacht voor de bescherming van zeegrasvelden. Hoewel zeegrasvelden minder bekend zijn dan de kleurrijke koraalriffen of exotische mangrove bossen, vervullen ze een even belangrijke ecologische functie. Zeegrasvelden beschermen de kust, vormen een kraamkamer voor veel commerciële vissoorten en bufferen het klimaat door enorme hoeveelheden koolstof op te slaan, met name in de bodem. Bovendien zijn ze ook verbonden met andere kustsystemen; ze vormen een voedingsstoffenfilter voor koraalriffen waardoor het water daar helder genoeg blijft voor koralen om te groeien én de meeste vissen die op het koraalrif voorkomen zijn beschermd opgegroeid in nabijgelegen zeegrasvelden.

Reden genoeg om zeegrassen wereldwijd te beschermen zou je denken, maar onbekend maakt onbemind. Vandaar de roep om erkenning zodat ook zeegrasvelden wereldwijd op de natuurbeschermingsagenda komen. Al meer dan 100 zeegrasonderzoekers uit meer dan 30 landen hebben de oproep ondertekend en zowel de BBC als Nu.nl hebben hier aandacht aan besteed. Nu maar hopen dat we de wereldwijde achteruitgang van zeegrasvelden gezamelijk een halt toe kunnen roepen!

 

 

Iedereen weet dat insecten zoals bijen en hommels een belangrijke rol spelen in de voortplantingscyclus van veel landplanten. Als bestuivers vliegen ze van bloem naar bloem, zo bevruchten ze de bloemen door de overdracht van stuifmeelkorrels. Maar hoe werkt dat dan onderwater?

Zeegrassen zijn de enige échte bloeiende planten in zee. Ze lijken dan misschien wel een beetje op algen (die overigens geen echte wortelmatten vormen, in tegenstelling tot zeegrassen), maar zeegrassen kunnen hun gehele voortplantingscyclus, van bloeien tot zaadzetting, onderwater uitvoeren. Tot voor kort werd gedacht dat bestuiving/verspreiding van stuifmeelkorrels alleen passief gebeurde, met behulp van stroming, maar deze week verscheen een belangrijk artikel in het vooraanstaande wetenschappelijke tijdschrift Nature Communications dat onderwaterbestuiving van zeegrasbloemen door bestuivers beschrijft.

van Tussenbroek et al. (de auteurs) beschrijven dat minuscule kreeftachtigen en kleine zwemmende wormen de bloemen bezoeken van de Amerikaanse zeegrassoort Thalassia testudinum, die ‘s nachts open gaan. Deze diertjes nemen bij het zwemmen van bloem tot bloem kleine pakketjes stuifmeelkorrels mee die blijven plakken door een slijmlaagje. Wanneer ze op een nieuwe bloem landen kunnen deze de bloemen succesvol bestuiven. Deze interessante ontdekking schijnt een nieuw licht op onderwaterbestuiving. Hoe zou dat werken bij de droogvallende groot zeegrasplanten in onze Waddenzee?