Op Texel (vlakte van Kerke) is in het najaar van 2015 experimenteel zeegras uitgezaaid in kleine plotjes (1.5 x 1.5 m). Doel hiervan is om te onderzoeken waarom er in 2015 geen enkele pol zeegras is opgekomen uit het in 2014 uitgezaaide zaad.

Hoewel de vlakte van Kerke potentieel geschikt lijkt qua hoogteligging, bodemtype en beschikbaarheid van voedingsstoffen is er schijnbaar toch meer aan de hand. Wij hebben de theorie dat het wel eens aan wadpieren en/of de grote hoeveelheid zeewier zou kunnen liggen die zich in de zomer daar ophoopt. Volwassen wadpieren kunnen het wad behoorlijk  ‘omspitten’ en met een wadpierreliëf van meer dan enkele centimeters maken zowel zeegraszaadjes als zeegraskiemplantjes weinig kans. Vooral als de wadpierdichtheden zo hoog zijn als op de vlakte van Kerke (soms wel meer dan 50/m2). Zeewier kan soms grote pakketten vormen die óf alle onderliggende dieren en planten verstikken, óf de bodem ‘vegen’ met hun beweging over de bodem met het getij mee.

Vandaar een proef op de Vlakte van Kerke (vanaf de dijk met een verrekijker als een rij palen te zien) waarbij we wadpieren uitsluiten met een ingegraven net en waarbij we ook anti-algenkooien neer gaan zetten. De anti-wadpiermatten zijn in het najaar al geplaatst, vóórdat het zeegraszaad werd aangebracht, de eerste anti-algproefkooi is dit weekend geplaatst. Als deze kooi werkt komen er nog 15 kooien extra op het wad te staan. Dan hebben we in totaal 4 experimentele ‘behandelingen’: zonder wadpieren/zonder algen, met wadpieren/zonder algen, zonder wadpieren/met algen, zonder wadpieren/zonder algen. Hopelijk kunnen we aan de hand van deze simpele proef meer zeggen over de kansen van zeegras op de Vlakte van Kerke.

Anti-algproefkooi op de vlakte van Kerke. Op de achtergrond zijn de andere plotjes te zien. De hogere, vlakkere plots zijn de anti-wadpierplots. De anti-wadpier maatregel blijkt heel effectief te werken.